دبیرخانه همایش ملی «شهر آینده، حکمرانی یکپارچه شهری» در راستای تبیین مباحث نظری و کاربردی مرتبط با اهداف این همایش، نخستین جلسه از سلسله نشست‌های تخصصی خود را در تاریخ ۳ اردیبهشت ۱۴۰۴ برگزار کرد.

این نشست با موضوع «نقش کنشگران در مدیریت یکپارچه شهری» و با سخنرانی دکتر میثم رضایی، عضو هیئت علمی گروه مهندسی شهرسازی دانشگاه سلمان فارسی کازرون، برگزار شد و به بررسی ابعاد مختلف حکمرانی یکپارچه شهری و جایگاه کنشگران در این ساختار پرداخت.

دکتر رضایی در ابتدای سخنان خود، به تعریف ماهیت مدیریت یکپارچه شهری پرداخت و آن را رویکردی مبتنی بر نگاه سیستمی در مقابل نگاه بخشی دانست. به گفته وی، مدیریت یکپارچه تلاشی برای غلبه بر تفرّق عملکردی است که با هم‌راستا ساختن سطوح افقی و عمودی در مدیریت، به ایجاد هم‌افزایی میان نهادها و بازیگران مختلف شهری منجر می‌شود و مانع از شکل‌گیری مدیریت جزیره‌ای خواهد شد.

ایشان تأکید کرد که تحقق مدیریت یکپارچه نیازمند ابزارهایی همچون قوانین مؤثر، فناوری اطلاعات پیشرفته، و منابع درآمدی پایدار است و باید تمام کنشگران در فرآیندهای تصمیم‌سازی و اجرای سیاست‌های شهری نقش داشته باشند.

در ادامه، دکتر رضایی به دسته‌بندی کنشگران مدیریت شهری پرداخت:

کنشگران دولتی با بیشترین سهم در سیاست‌گذاری

کنشگران عمومی شامل شهرداری‌ها، شوراهای اسلامی شهر و دستگاه‌های اجرایی

کنشگران خصوصی و مردمی شامل شرکت‌ها، فعالان اقتصادی و شهروندان

وی خاطرنشان کرد که هر یک از این کنشگران قدرت برابر ندارند و در حوزه‌های مختلفی چون تصمیم‌گیری، نظارت، اجرا و برنامه‌ریزی ایفای نقش می‌کنند.

همچنین در این نشست، مدل‌های مختلف مدیریت شهری شامل شورا-محور، انتصابی و مدل جزیره‌ای بررسی شد و مدل موجود در شهر شیراز به‌عنوان یک نمونه مورد تحلیل قرار گرفت.

دکتر رضایی به برخی چالش‌های مدل شورا-شهردار اشاره کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به نظام متمرکز حکومتی، ساختار فعلی مدیریت شهری و مسائل هزینه‌بر و زمان‌بر اصلاحات اشاره کرد. او پیشنهاد داد به جای تمرکز بر اصلاح ساختار از بالا، سازمان‌ها به صورت شبکه‌ای اصلاح شوند؛ به‌گونه‌ای که ارتباط دوسویه میان آن‌ها ایجاد شود، پایگاه‌های داده به هم متصل باشند و نرم‌افزارهای مدیریتی مشترک مورد استفاده قرار گیرند.

در بخش پایانی نشست، پرسش‌های شرکت‌کنندگان پیرامون جایگاه نهادهای مختلف در حکمرانی شهری مطرح شد. دکتر رضایی در پاسخ، بر ضرورت اصلاح قانون‌گذاری‌ها برای ارتقای نقش‌آفرینی نهادها در حوزه برنامه‌ریزی تأکید کرد و مسیر حرکت به‌سوی منطقه‌گرایی را یکی از مهم‌ترین پیش‌نیازهای اصلاح ساختاری دانست.

این نشست با مشارکت فعال دانشجویان، کارشناسان و علاقه‌مندان حوزه مدیریت شهری همراه بود و نقطه آغازی برای گفتگوهای عمیق‌تر درباره چالش‌ها و الزامات حکمرانی یکپارچه شهری در ایران به‌شمار می‌رود.

جهت دریافت فایل ارائه این نشست بر روی لینک زیر کلیک کنید.

https://futurecity.yazd.ac.ir/Areas/Panel/Hamayesh/2/Files/presentatin-Rezaei_250426_003123.pdf 

مطالب اخیر